do silêncio à crítica

Si lo que tu va dicer non es plus belle que le silentio, alora non lo dice.   Proverbio arabe

Informa te ante de criticar,
e reflecte ben ante de reprochar.
Ante de responder, ascolta attentemente.  
Le Sapientia de Jesus Ben Sirach (11:7,8)

La patientia es un arbore de radice amar, ma de fructos multo dulce.   Proverbio perse

In se ipse nihil es bon o mal; toto depende de (illo) que on pensa.   Hamlet

branca flor

LE FLOR BLANC

Illes ha occidite le flores.
Illes ha occidite omne flores.
Un tyrano cruel,
un Herode del botanica,
ha decidite occider omne flores.
Il non pote exister plus flores in iste mundo.

Sed il existe un parve flor
que renasce
post cata vice que mori.
Illo es un flor parve,
sed cata die que renasce
illo es minus parve.
E illo multiplica se:
plure flores nasce
ab le sanguine del flor que mori.

Io cognosce iste flor.
Illo ha accompaniate me semper,
in le aere libere,
intra quatro muros,
in omne locos...

Illo non es un flor rubie como sanguine.
Illo es un flor blanc.
Illo es un flor de pace.

Io cognosce lo:
illo es le flor del futuro.

[Jonas Negalha, «Le flor blanc», in Lingua e Vita, 59.4, p. 4]

valores: permanência e/ou mudança

In un del libros per Paul Watzlawick veni un curiose exemplo que le anthropologo G. Bateson colligeva in un de su obras e que ille ascoltava ab le habitantes de un tribo de un region costari del Nove Guinea – le quales usava scalias como valuta pro pagar le parve compras quotidian, e petras taliate in forma symbolic [de spiral, forsan] pro le compras plus importante. Illes contava super le maniera spontanee pro cambiar valores que va ultra le conceptos del mentalitate e «intelligentsia» moderne, a saper, le ethica e le fraternitate. Le anthropologo, alora, scribeva le narration del relativitate del valor/es que le humanos attribue al cosas material, nonobstante le indigenas illes ipse facer anque le distinction inter le valores de duo cosas non similar (como es «natural»). Totevia, lo que iste testimonio monstra es le indifferentia «salutar» que ha le habitantes de un del tribos concernente le accumulation de effectos material – in opposition al stadio mental del mundo moderne, ubi le sol valor que pare haber 'valor', le moneta (de cambio), genera alienation (e dissolution in le ordine natura del cosas) e adoration al deo del ultime ritual... Tamen le infantes occidental, a generalmente parlar, pare haber un relation plus o minus salutar con le «vil metallo»...   Scribe Watzlawick, Weakland & Fisch:

Per exemplo, le realitate de un billet de banca non reside, in prime loco, in le facto que illo es un morsello de forma quadrangular con certe marcas [symbolic], ma plus tosto in le convention interpersonal [e intergruppal] secundo le qual le billet debe haber un certe valor. ([...]) Un die, quando [le elementos de un del tribos] transportava un de tal petras ab un ad altere village super le estuario de un fluvio, le barca se inverteva e le «moneta» dispareva pro sempre in le lecto del fluvio. Como le duo partes interveniente reguardava lo que occurreva [- al minus tacitemente illes videva que habeva occurrite alco que impediva le cambio normal de succeder -], on ha continuate usar le petra como moneta legal in un grande numero de transactiones ben que, per parlar strictemente, le realitate del valuta solmente continuava exister in le spirito de un importante gruppo de personas.

[Paul Watzlawick et al., «L'art de trouver un nouveau cadre», in Changements : paradoxes e psychothérapie,  1981, p. 117.
Imagine (re)trovate sur le rete.]