le superstition

Le superstition

Io cresceva in le sino de un traditional familia in un parve village appellate Labyrintholandia. Mi patre, le medico del village, e mi matre, un femina pie, me inseniava e transmitteva le valores christian de justessa, honestitate e fidelitate. Ibi io habitava felice in le ferma de mi parentes circumferite per animales domestic, plantas e flores, e multe amicos. In nostre jardin il habeva un labyrintho a sepes ubi nos soleva jocar e io memora que un die mi patre me contava que le labyrintho era le proprie imagine del vita e que pro solver lo on deberea trovar le cammino que duce al centro.

Quando esseva le tempore certe io vadeva a Paris pro studiar philosophia al Universitate del Sorbonne; mi melior amico, Clepton Casanova, al contrario de me, sequente le tradition familiar, iva illac pro studiar medicina. Ibi nos cognosceva un belle femina appellate Frivola, descendente de un ruinate familia aristocratic francese, qui faceva su studios de infirmera in un schola vicin. Illa era gaudiose, con un beltate inusual, e presto io me inamorava de illa; alora, alicun menses depost nos accordava maritar nos e viver in Paris ubi plus tarde io esseva appunctate professor de ethica.

Totevia, post finir mi graduation de studios philosophic io decideva prosequer mi formation e obtener un doctorato in psychologia; io voleva, post studiar le historia del pensamento e ideas del humanitate, approfundar mi cognoscimento del anima human e del comportamento del gentes. E como io audiva parlar de un famose professor que inseniava al Universitate de Vienna, Frivola e io decideva postponer nostre maritage usque io haberea terminate le studios.

Assi, io partiva pro Vienna a fin de facer mi curso de psychologia lassante mi fidantiata e mi amico in Paris, ambes laborante ora al Hospital de La Salpêtrière. A causa del application e effortio que me era demandate e le longe distantia inter Paris e le capital austriac io solmente les visitava de tempore a tempore. Tres annos plus tarde io recipeva mi grado academic e retornava al «Citate del Luces» pro prosequer mi carriera professional e, finalmente, io poterea maritar me con Frivola. Alora nos discuteva super le maritage e nos accordava que le ceremonia haberea loco in le majestose cathedral gothic de Chartres, situate a cento kilometros al sud de Paris.

Le die de nostre maritage era tempestuose e io sentiva alique estranie in le aere. Le cathedral esseva plen de personas: e mi familia e le familia de Frivola esseva presente ultra nostre commun amicos – solmente mancava Clepton, qui debeva vader al extero pro alloquer un conferentia sur le thema del superstition e objectivitate in le relationes conjugal.

Io confessa que ante comenciar le ceremonia io sentiva un mixtura de nervositate con un estranie sensation... ben!... Geniculate ante le altar io memorava le die in le qual io jocava con mi amicos un joco in le labyrintho e un de illes diceva: «Le ultime a attinger le centro nunquam se maritara». Ben que io cognosceva le cammino per corde e io non esseva jammais le ultime a arrivar al centro, iste vice – io non sape perque isto occurreva –, post haber sequite le cammino errate io cadeva e, completemente disorientate, io me levava e esseva le ultime a junger me a mi amicos.

Intertanto, le ceremonia continuava; quando le prestre profereva le bannos il habeva un ruito al entrata del cathedral e un voce masculin se faceva audir: «Me!»; alora, espaventate, io reguardava retro e videva mi melior amico – o ille qui io pensava esser lo – in le centro del labyrintho e, subito, Frivola se levava e curreva in su direction. Perplexe, anque io me levava e les videva, mano in mano, vader via durante que le invitatos comenciava murmurar.

Alora io comprendeva le signification del joco in le labyrintho quando io era (plus) juvene... Io ancora les tentava trovar inter le personas ma esseva troppo tarde: illes vadeva via!... Con mi corde dispeciate, in ille momento io solmente desirava que le solo se aperiva e me inglutiva!...

[Carlos Soreto, in Voce de Interlingua, No. 42, 2010, pp. 8-9,
republicate in le libro Anthologia Litterari, in 2020]