Sin entrar in le question moral que illos incorpora, io vos da mi parola de honor que sin parolas le mundo viverea in un sorta de silentio abyssal, ubi le pensamento serea littera mute.
Isto veni a proposito del attraction e repulsion que alcun parolas causa al parlantes de distincte linguas e stratos social. A vices on audi dicer: «io non ama iste/ille parola; illo me memora...» o «on deberea deler iste/ille parola del dictionario proque...», etc., monstrante assi le affinitate per un altere forma que, ultra su inherente senso semantic, transmitte equalmente un impression esthetic a qui lo audi, pronuncia e/o scribe. In le scriptura, un tal option/selection pote denotar un question de stilo litterari.
Nos non va facer qui («ci» es 'estranie' e «hic» es latinesc ben que io adora le expression hic et nunc –, tamen io usa omnes...) un analyse psycholinguistic, ma solmente dar un exemplo per le qual on pote conjecturar proque uno usa iste o ille forma de un mesme vocabulo, per prender le caso de «ja/jam».
Pro un ibero, le prime forma es le plus affin al lexico actual (in le qual illo ha solmente le senso temporal), ma pro un germano su forma scribite evoca plutosto le adverbio «si», durante que pro un angloparlante le forma «jam» pote facer venir al mente un myriade de cosas, ma nunquam le senso que illo ha in interlingua. E qual es le mechanismos de selection usate? – on pote demandar. Isto nos lassa al expertos...
E ora que le eruditos habe le parola:
Inter duo parolas, on debe seliger le plus curte. P. Valéry
On nunquam debe usar un parola nove, a minus que illo ha le sequente tres qualitates: esser necessari, intelligibile e sonor. Voltaire
Que tu non sia sclave del parolas. T. Carlyle
Le parolas es, sin dubita, le droga le plus potente usate per le humanitate. R. Kipling
Le parola es de argento, le silentio es de auro. Prov.
Bon parola a vos!
Esque il es possible pensar sin parolas?
ReplyDelete