Hodie, post reciper decennas de exemplares del revista «Currero», al dar un oculata a illos io trovava le sequente poema de Thomas Tranströmer:
Matino e ingresso[Thomas Tranströmer, in «Currero», Nº 36, 1974, pp. 10-11]
Le laro marin, le navigator solar, dirige su via.
Sub illo es le aqua.
Dormi nunc le mundo ancora como
lapide multicolor in le aqua.
Die, tu non-interpretate. Dies —
como le signos graphic del aztecas.
Le musica. E io sta captivate
in su textura, con
bracios elevate – como un figura
ex le arte rustic.
Ancora traducite ab svedese, ma de iste vice del autorato del tamben poeta e scriptor Pär Fabian Lagerkvist (1891-1974), qui esseva laureate con le premio maxime de litteratura in 1951, un altere poema:
Le crepusculo es belle[Trad. Jørgen Kofod-Jensen, in «Currero», N. 29, 1972, pp. 3-4]
Le crepusculo es belle.
Le amor le celo tene
juncte in un lumine obscur
super terras,
edificios.
Toto teneressa, caressate.
Domino remote costas dele.
Toto vicinal, lontan alsi.
Toto como
presto date nos.
Toto es le mie, a privar me.
Tosto toto va esser prendite.
Boscos, nubes, solo infra me.
Sol on vade —
sin vestigios.
Su romano, Le Nano (Dvaergen), es interesante.
ReplyDeleteAltro libro, Barabbas, deveni un film de Hollywood, sed non esse recipite con entusiasmo.
Novparl