le martello de vulcano

tante sonios que tu habeva
tu capite esseva un forgia
fecunde de mundos a venir
ma le fato, inexorabile,
le ferrero substitueva
e tu, como un mer spectator,
sol, in tu logia,
batte le ferro del dolor
e obtempera inconsolabile
al designo, sin poter fugir

oh, quante sonios tu non habeva...