Meditationes poetic
In le profunditate del nocte,
quando io non arriva a dormir,
Io sede e face vibrar mi cantator lut.
Le luna resplende sub le legier cortina,
E le pur vento veni levar mi tunica.
Le salvage oca, solitari, crita ab longe in le campos;
Un ave que vola via cantava in le bosco.
Io va, io veni sin fin... Que io pote ancora attender?
Mi corde es toto contundite per le dolor que lo tormenta.
[...]
[Traducite ab Anthologie de la poésie chinoise classique, 1962, p. 149]
20 Mar 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment