a tragédia do génio

GENIO E TRAGEDIA

Solmente es felice le imbecille que se crede un genio.
Le mediocre senti rabie proque ille sape que lo es.
Le genio suffre le angustia de aperir camminos
e le altere le impotentia de non construer nulle cosa.

Esser imbecille, esser cec de se vider major
es le unic felicitate que le homine cognosce,
forsan le felicitate del animales e del plantas.
Haber genio es nascer condemnate al lucta e al dolor.

Isto es le plus grande del males, es arder pro illuminar,
es un supplicio del Christo e del Prometheo pro le alteres.
Il es nascer pro le alteres, esser portate per le destino,
trainate per le seculos sin voluntate proprie.

[Jonas Negalha, in Le Naufragio, 1975, p. 14]