ideais...

CRUCIADA

Que es le vita de ille qui non es dedicate a un causa plus grande que ille mesme? Un vita sin causa non vale le pena de esser vivite.

Mi oncle esseva apiario in corpore e anima. Ille trovava felicitate in nutrir su apes con sucro. Ille esseva un bon e dedicate apiario.

Mi granpatre – le patre de mi matre – viveva in dedication al causa de re-attachar le mense al luna e liberar lo ab le tyrannia del anno solar.

Mi granpatre e mi oncle ha morite. Le un me lassava un bibliotheca de almanaches con multiple correctiones manuscripte. Le altere lassava su apes al orphanato de su village natal e nihil a me. Sed in mi sanguine – innate o transferite – io porta le mesme desiro como ille duo consanguineos mie a trovar un causa que pote facer le vita valer le pena de esser vivite. Illo es un desiro urgente que me perseque die e nocte e attinge su fin solmente in rar rêveries impractic.

Un tal es le cruciada de spaghetti e macaroni. In illo io lucta con dedicate militantia a dar al humanitate le grande novitate de un typo de spaghetti con perforationes tubular. Non dicer que tales jam existe sub le nomine de macaroni, nam un secunde parte de mi cruciada es obstruer le passages interne de macaroni e render los solide.

Il es ver, post soniar iste sonio, il es semper un pauco riscose commandar macaroni o spaghetti al restaurante, proque on semper apporta le un quando io vole le altere e le altere quando io vole le un. Sed isto es un parve precio a pagar pro le felicitate que resulta del dedication a un grande ideal.

[Alexander Gode, «Cruciada», in Un Dozena de Breve Contos, 1975, p. 33]